Cemre düştü düşlerime dün gece
Bahar geldi sandım
Kör kuyularda bırakıp kör sabahları
Düşlerime uyandım.
Kenetlenmiş parmaklar gibi
Kapalıydı gözlerim.
Sarmaş dolaş sarmaşıklar gibi
Sarılmıştı kirpiklerim.
Bir düş gördüm düşümde
Çiçeklenmiş yitik bir denizde
Gözyaşından bir tabutun içinde
Uyandım kendimden kendime!.
Uyku, nefes alan ölülerin eviydi
Ve her insan
Uykuda bir sofiydi
Kapalıyken gözleri yine de görmekteydi.
Düş nedir?
Peki ya gerçek?
Düşlerin uyandığın zaman bitecek de
Gözlerin açıkken gördüklerin
Ya onlar,
Onlar devam mı edecek?