Fikret Mualla

[Koray]

Talihsiz Çocukluk Yılları ;

1903'te İstanbul'da doğdu Fikret Mualla. Düyun-u Umumiye'de ikinci müdür olan Mehmet Ekrem Bey'le, Emine Nevber Hanım'ın oğlu olarak. Moda'da, yıllar sonra bile hasretle anacağı, çok güzel bir çocukluk geçirdi. Saint-Joseph ve Galatasaray Liseleri'nde eğitim gördü. Çocukluğunun ilk hayal kırıklığı, 12 yaşındayken, hayran olduğu, Fenerbahçe sol açığı Hikmet (Topuzer) gibi top koşturmaya çalışırken, ayak bileğini kırıp hafif topal kalmasıdır. Ondan birkaç yıl sonra, okuldan kapıp getirdiği İspanyol nezlesi mikrobu nedeniyle annesinin ölmesi, hayatının tüm akışını değiştirdi.

Babasının, annesinin ölümü üzerinden evlendiği, kendisinden iki üç yaş büyük Behice Hanım'a karşı saldırgan bir tavır içine girip evde huzursuzluk yaratınca, önce teyzesinin yanına, sonra da İsviçre'ye mühendisik okumaya gönderildi (1920). Almanya'ya geçip, Güzel Sanatlar Akademisi afiş ve desinatörlük bölümüne yazıldı, Berlin Güzel Sanatlar Akademisi'ni bitirdi. Bu arada bohem hayatla, modern sanat ve aykırı sanatçılarla, alkolle tanıştı.

Ancak Türkiye'de tutunması mümkün olmayacaktı: Dostlarının yardımıyla Galatasaray Lisesi'nde ayarlanan resim öğretmenliğinden, 'bir öğretmene yakışmayacak davranışlar içinde olduğu için' ayrıldı. Araya yine Almanya girdi ve bu kez alkol sorunları nedeniyle Berlin'de akıl hastanesinde tedavi gördü, iki yıl da Fransa'da kalıp yine döndü. Dergilere, gazetelere yazılar yazdı, resimler yaptı. Nazım Hikmet'in Varan 3 ve Benerci Kendini Niçin Öldürdü kitaplarını resimledi, Lüküs Hayat, Deli Dolu, Saz Caz operetlerine kostümler çizdi. Ünlü Alman şair Schiller üzerine bir de kitap yazdı. Beyoğlu'nda, ilgi toplamayan bir kişisel sergi açtı.

[Koray]

[Koray]

[Koray]

[Koray]

[magritte79]

Az bilinen bir detay, Semiha Berksoy ile karşılıklı yazdıkları mektupları okumuştum eskiden, resimleri gibiydi yazışmalar da.. Meraklısına tavsiye Kadıköy Moda'daki evinin de değerini bilemedik, tam bize yakışır bir şekilde ne yazık ki..

[Koray]

[Koray]

Fikret Mualla, yıllarca birkaç kadeh şarap parası için resim yapmış, her sabah sokağa çıkarken kolunun altına sıkıştırdığı çizimleriyle karnını doyurmuş, bazen de doyuramamış, düşkünler evinde ölüp kimsesizler mezarlığına gömülmüş olağanüstü bir yetenekti.

Hayatı boyunca huysuz, agresif, uzlaşmaz bir kişilikti, Türk ve Fransız akıl hastanelerini, karakollarını mesken tuttu, iflah olmaz bir küfürbazdı. Ancak genellikle resimlerine yansımadı bu; renkleriyle, ne bulduysa onun üzerine yansıttığı sıkı gözlemleri ve anılarıyla, yaşama sevinciyle dolu resimler olarak nitelendi eserleri ...